Zaczęło się od włoskich emigrantów. Krótko po II wojnie światowej, amerykańskim centrum kuchni włoskiej stało się Chicago. Makaron z sosem pomidorowym i pizza to był prawdziwy hit! Ale Amerykanie nie byliby sobą, gdyby czegoś nie zrobili po swojemu.
Ciasto:
5 dkg świeżych drożdży
2 szklanki ciepłej wody
1 / 2 szklanki oleju roślinnego
4 łyżki oliwy z oliwek
1 / 2 szklanki mąki kukurydzianej
5 1 / 2 szklanki mąki
Rozpuszczamy drożdże w wodzie. Dodajemy olej roślinny i oliwę z oliwek oraz mąkę kukurydzianą i połowę mąki. Miksujemy przez 10 minut. Zrób w cieście dołek, dodaj resztę mąki i zagniataj kilka minut (ponieważ ciasto jest bardzo wilgotne, lepiej będzie użyć specjalnej końcówki miksera zamiast rąk). Połóż ciasto na stolnicy i przykryj je dużą metalową miską. Jeśli nie masz – ściereczką. Poczekaj, aż ciasto podwoi objętość. Zagnieć ciasto przez chwilę i pozwól znowu urosnąć. Raz jeszcze krótko zagnieć i już można robić pizzę.
Posmaruj formę do pizzy olejem. Uformuj kulkę ciasta, a następnie spłaszcz ją i zrób płaski placek. Połóż na formie i rozpłaszcz ciasto tak, aby dochodziło do krawędzi brzegów.
Na wierzch pizzy przygotuj:
15 dkg plasterków sera mozzarella
2 świeże, obrane, osuszone i pokrojone w plastry pomidory
1 łyżeczka bazylii
1 łyżeczka oregano
2 ząbki czosnku,
3 łyżki tartego parmezanu
3 łyżki oliwy
Połóż najpierw na spód mozarellę, następnie umieść na pizzy pomidory, bazylię, oregano, czosnek, zaś parmezan na samej górze. Spryskaj z wierzchu oliwą. Można też dodać szynkę, mięso mielone lub kiełbasę. Pizzę pieczemy w piecu, w temperaturze 250 st. Celsjusza, aż z wierzchu ciasto będzie złote (ok. 30 minut).
